Wichelroede:
In de 13e eeuw werd de wichelroede al genoemd. Er wordt vooral naar water en ertsen gezocht met een wichelroede, maar volgens de beoefenaars kunnen er ook leylijnen mee gevonden worden die vaak te vinden zijn in de buurt van heiligdommen.
In Duitsland en omringende landen worden wichelroedes ook gebruikt voor het opsporen van aardstralen. Uit tempelteksten uit het oude Griekenland is een procedure bekend waarin een pendel gebruikt werd om de wil van de goden te bepalen door het aanwijzen van tekens op een bord, een vroege versie van het ouijabord in combinatie met wichelen met een pendel.
Wichelroedes zijn in de eeuwen daarna vooral gebruikt voor het bepalen van de wil van de goden, het voorspellen van de toekomst (wichelarij), het aanwijzen van schuldigen bij rechtszaken enzovoorts. In de Middeleeuwen werd de wichelroede geassocieerd met de Duivel, hoewel veel priesters ze gebruikten. In de vijftiende eeuw duikt het gebruik van de gevorkte stok voor het vinden van erts voor het eerst op onder mijnwerkers uit het Duitse Harz-gebied. In de volgende eeuw vonden veel van deze mijnwerkers werk in Engeland en brachten de wichelroede mee. Het zijn de Engelsen geweest die de wichelroede vooral zijn gaan gebruiken voor het vinden van water in plaats van erts. In 1659 werd het gebruik van de wichelroede aangemerkt als Satanisch door de Jezuet Gaspar Schott. In 1701 verwierp de Inquisitie het gebruik van de wichelroede bij rechtszaken. Tegen het einde van de achttiende eeuw, de tijd van de Verlichting, werd de wichelroede als een gewoon instrument beschouwd en niet langer het werk van de Duivel.
De wichelroede is dus een oeroud instrument. We kennen de wichelroede vooral van het zoeken naar water. Maar je kunt hem in principe universeel inzetten om energien van allerlei soort op te sporen. Het is een stuk gereedschap dat bij uitstek geschikt is om energien op te sporen, die je met de ‘gewone’ meetinstrumenten niet kunt meten.
Van oudsher werd een tak van een hazelaar of wilg gebruikt om als aanwijzend instrument te gebruiken bij het zoeken naar bijvoorbeeld een waterader als men een bron wilde slaan.
De tak werd op een bepaalde wijze onder spanning gebracht en op een speciale wijze vastgehouden.
De gespannen tak draaide naar een andere positie als het ‘raak’ was.
Tegenwoordig wordt er veel gewerkt met metalen versies van de wichelroede.
Het vergt enig oefenen om goed met een dergelijk exemplaar te leren werken. Een veel toegankelijker instrument is de zogenaamde allemansroede. Hier kan vrijwel iedereen na een kwartier tot een half uur oefenen mee werken.
Deze allemansroede is bij uitstek geschikt om aardstraling en elektrosmog in en om het huis op te sporen.
De werking van de wichelroede is lang niet zo geheimzinnig als je waarschijnlijk vermoedt. Je moet je voorstellen dat je als mens het meest gevoelige instrument bent dat er op de wereld bestaat. Dat is een gegeven. Je moet er even aan wennen, maar het werkt wat gemakkelijker als je dit aanneemt. Je bent met je lichaam, inclusief je energielichaam, ook wel aura genoemd, in staat om heel subtiele energien en veranderingen daarin waar te nemen.
Je lichaam, vooral je vegetatieve zenuwstelsel, reageert daar op zonder dat je je daar bewust van bent.
En daar komt de wichelroede om de hoek, want je kunt met je (onbewuste) zelf afspreken, dat wanneer je een energie of een verandering daarin waarneemt, de wichelroede een bepaalde beweging gaat maken.
Je moet je dus voordat je begint afstemmen op dat wat je zoekt.
Dat is de sleutel.

Een Y-vormige wichelroede wordt meestal gebruikt om water of andere vloeistoffen op te sporen, en een paar L-vormige metalen staven zijn zeer geschikt voor het zoeken naar centra in het stelsel van aardse krachtlijnen (leys). Je kunt zelfs een pendel boven een kaart in een atlas gebruiken om alvast bij benadering te bepalen in welk gebied je het best kunt zoeken.

Wichelen wordt ook toegepast om te bepalen hoe je een tuin of kamer het best kunt inrichten, of om verloren objecten op te sporen.

Het gebeurd soms ook wel dat men in geval van een misdrijf waarbij het vermoeden aanwezig is dat er iemand ergens ligt begraven, men een wichelroede loper inschakelt om deze te vinden.